“Opowieści z Narnii” to cykl opowieści fantastycznych dla młodych dorosłych. Stworzył go Clive Staples Lewis i co bardzo ważne pod płaszczykiem opowieści o faunach i centaurach ukrył elementy filozoficzne i mistyczne. Dzisiaj wspomnimy parę słów o dziele tego brytyjskiego autora.

“Opowieści z Narnii” – świat Lewisa

Clive Staples Lewis przyjaźnił się z Tolkienem i na pewno regularnie wymieniali opinie na temat swoich książek oraz sposobu pracy nad nimi. Autor “Opowieści z Narnii” nigdy nie dorównał swojemu koledze pod względem dokładności w tworzeniu świata. Jego uniwersum nie można jednak odmówić rozmachu i kolorytu.

Przede wszystkim na pierwszy plan wysuwają się tutaj motywy zaczerpnięte z mitologii greckiej. Na kartach siedmiu powieści spotkamy:

• fauny
• satyry (różnice pomiędzy nimi nigdy nie zostały w stu procentach wyjaśnione)
• centaury
• driady (z podziałem na wodne, drzewne i kilka innych rodzajów)

Do tego świat Lewis zamieszkują mówiące zwierzęta i Karły (bardzo mocno przypominające tolkienowskie Krasnoludy) oraz olbrzymy. W jednej powieści występuje też rasa, która wydaje się być zupełnie autorskim pomysłem pisarza. Chodzi mianowicie o Błotowije. Ci mieszkańcy bagien zostali wprowadzenie w książce “Srebrne Krzesło”.

Trzeba też pamiętać, że podobnie jak u Tolkiena, w Narnii występuje bardzo jasny podział na dobrą i złą stronę mocy. Powyżej wymienione zostały wyłącznie dobre stworzenia. Naprzeciw nich często stają złe olbrzymy, ogry, wilkołaki, wiedźmy, minotaury i właściwie wszystkie inne potwory, jakie tylko możemy sobie wyobrazić.

“Opowieści z narnii dla dzieci” – drugie dno powieści

“Opowieści z Narnii” posiadają drugie dno. Jest ono jednak tak dokładnie ukryte, że często całkowicie umyka czytelnikom. Te powieści mają mianowicie przesłanie chrześcijańskie. Aslan ma być fantastycznym odpowiednikiem Chrystusa. Pojawia się zazwyczaj w momentach, w których bohaterowie są w największych opałach i ich ratuje. Jest przedstawiany jako przepiękny i bardzo łagodny lew o wielkiej mocy. Jest wysłannikiem Wielkiego Władcy-Zza-Morza i pełni rolę pewnego rodzaju kompasu moralnego.

Jego rolę jako Chrystusa fantastycznej krainy dopełnia śmierć na kamiennym stole. Poświęcił się za jedno z odwiedzających Narnię dzieci i oddał za nie w niewolę. Został złożony w ofierze mrocznym mocom, a następnie zmartwychwstał. Podobne odniesienia do Biblii i Nowego Testamentu pojawiają się w wielu innych momentach opowieści. Bohaterowie regularnie doznają przemian moralnych – zazwyczaj pod wpływem kontaktu z Aslanem. Niektóre fragmenty można wręcz uznać za moralitety.